Premiera roku - CO TO JEST ARCHITEKTURA? Antologia tekstów, tom II

WHAT IS ARCHITECTURE? Anthology of texts, volume II

16-01-2009  Autor: [KK]   Źródło: manggha   Kategoria: News o publikacjach

W dniu dzisiejszym prezentujemy najnowszą książkę związaną z architekturą współczesną! CO TO JEST ARCHITEKTURA? to drugi tom antologii tekstów, które w formie wykładów zostały zaprezentowane w Krakowie w Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej MANGGHA w ramach cieszącego się dużym sukcesem frekwencyjnym cyklu wykładów i wydarzeń poświęconych współczesnej architekturze, CO TO JEST ARCHITEKTURA?

CO TO JEST ARCHITEKTURA? Antologia tekstów, tom II

WHAT IS ARCHITECTURE? Anthology of texts, volume II

Wersja polsko-angielska / Polish-English Version
Redakcja: Adam Budak
Współpraca redakcyjna: Marta Anna Urbańska, Justyna Stawarz
Tłumaczenia: Marta A. Urbańska
Korekta polska: Justyna Stawarz
Korekta angielska: Nicholas Hodge
Projekt grafi czny, DTP: Rafał Sosin
Koordynacja publikacji: Katarzyna Nowak
Specjalne podziękowania: Szymon Duda, Angelika Eder, Urszula Kropiwiec, Kazimierz Kwasek, Stephan Wackwitz
Wydawca: manggha
Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej

ul. M. Konopnickiej 26, 30-302 Kraków

www.sklep.w-a.pl/index.php?in=produkt&id_prod=2085

Diana Agrest
Marc Augé
Aaron Betsky
Hélène Binet
Odile Decq | Michel Vernes
Jacek Dominiczak
Didier Fiuza Faustino
Kathryn Findlay | Lorens Holm
Colin Fournier
Nikolaus Hirsch
Krzysztof Ingarden
Christian Kerez
Jan Kleihues
Anne Lacaton
Jürgen Mayer H.
Marco De Michelis
Zbigniew Oksiuta
Heinz Paetzold
John Palmesino
Phillipe Rahm
Hani Rashid
Sabine Richter | Adam Budak
Georges Teyssot
Philip Ursprung
Gerald Zugmann
Peter Zumthor

CO TO JEST ARCHITEKTURA? to drugi tom antologii tekstów, które w formie wykładów zostały zaprezentowane w Krakowie w Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej MANGGHA w ramach cieszącego się dużym sukcesem frekwencyjnym cyklu wykładów i wydarzeń poświęconych współczesnej architekturze, CO TO JEST ARCHITEKTURA? Tom pierwszy, zawierający zestaw materiałów, które pojawiły się w ciągu pierwszych dwóch lat biografii tego cyklu został wyprzedany w pełnym nakładzie. Tom drugi koncentruje się na dwóch ostatnich latach funkcjonowania programu (2003-2005) i obejmuje 25 tekstów oraz trzy eseje fotograficzne. Teksty podzielone zostały na dwie części, odnoszące się do teorii i praktyki współczesnej architektury.

Część teoretyczna obejmuje m.in. teksty tak znanych teoretyków architektury i filozofów przestrzeni o międzynarodowym znaczeniu, jak Aaron Betsky, Georges Teyssot, Marc Auge, Philip Uhrsprung, Kurt Forster i Jacek Dominiczak. Tutaj zaprezentowana zostaje bardzo szeroka panorama myślenia o przestrzeni i funkcjach architektury, od ujęcia psychoanalitycznego, gdzie analizowane jest rola przestrzeni w procesie kształtowania ludzkiej podmiotowości, poprzez ujecie antropologiczne, gdzie analizowana jest rola profesji architekta po urbanistyczna analizę doświadczenia przestrzennego. Część praktyczna to kolekcja najbardziej istotnych i interesujących współczesnych praktyk architektonicznych, od Petera Zumthora i Klausa Kady, poprzez Diane Agrest, Ann Lacaton i Colina Fournier po najmlodsze, niezwykle dynamiczne rozwiązania architektoniczne, których przykładem jest praktyka takich architektów, jak Hani Raschid, Jurgen Mayer H., oraz Philip Rahm. Niezwykle atrakcyjna częścią tej publikacji są trzy eseje fotograficzne, które maja istotne znaczenie w procesie reprezentacji architektury: jedna z najsłynniejszych fotografek architektury, Helen Binet zaprezentuje swoja fotograficzna wersje architektury cienia, Gerard Zugmann pokaże kolekcje niezwykłych fotografii modeli i makiet firmy architektonicznej Coop Himmelblau a Sabine Richter przedstawi swoja subiektywna fotograficzna wersje intymnych przestrzeni urbanistycznych, od Krakowa po Norymberge.

Ta publikacja, obejmująca tak szeroki zakres tematyczny, od architektury, poprzez historie sztuki, socjologie i psychologie przestrzeni, oraz sztuki wizualne przeznaczona jest dla bardzo obszernego grona odbiorców, dla których zwykle i proste pytanie CO TO JEST ARCHITEKTURA? pozostaje wciąż intrygujące i  fascynujące.

Bogna Dziechciaruk-Maj
Przestrzeń dla architektury

Adam Budak
Obsesja. Pomiędzy precyzją i wyobraźnią

image / space

Gerald Zugmann
Kocham pewną dozę inscenizacji
– wolną od wszelkiego przypadku

the thinking of: zone of discourse

Aaron Betsky
Przestrzeń queer.
Architektura i pożądanie osób tej samej płci

Jacek Dominiczak
Dotyk i pieszczota:
subtelne terytoria architektury dialogicznej

Marco De Michelis
Emocje w architekturze

Heinz Paetzold
Doświadczenie architektury miasta. Polityka
przechadzki w duchu Waltera Benjamina

Georges Teyssot
Architektura protez:
środowisko dla technociała

Philip Ursprung
Zbudowane obrazy – budynki wyobrażone:
wystawiając Herzoga & de Meurona

image / space

Heléne Binet
Tajemnica cienia.
Światło i cień w architekturze

shifts

Diana Agrest
Dyskursywne przeniesienia

Marc Augé
Architektura jako iluzja i aluzja

John Palmesino
USE: Uncertain States of Europe
– Niepewne Stany Europy

Kathryn Findlay, Lorens Holm
Co to nie jest architektura?

image / space

Adam Budak
Mikro-narracje o rzeczach zwykłych.
Śledząc struktury pamięci

the making of: zone of practice

Odile Decq
Przestrzeń jest doświadczaniem wrażeń

Didier Fiuza Faustino
Corpus delicti

Colin Fournier
„Igrając z ogniem”.
Biomorfi czny paradygmat

Nikolaus Hirsch
O granicach albo o trudnościach z utratą kontroli

Krzysztof Ingarden
Matryca przestrzeni

Christian Kerez
Co to jest / co to nie jest architektura?

Jan Kleihues
O miejscu, funkcji, porządku
i wolności do tworzenia piękna

Anne Lacaton
Mieszkać

Jürgen Mayer H.
Re:Public

Zbigniew Oksiuta
Isopycnic Systems, Spatium Gelatum,
Hodowle przestrzeni

Philippe Rahm
Architektura bezpośrednia

Hani Rashid
Asymptote: w poszukiwaniu nowej elegancji

Peter Zumthor
Magia rzeczy realnych

www.sklep.w-a.pl/index.php?in=produkt&id_prod=2085

Drugi tom Co to jest architektura?/What is architecture? to zapis cyklu wykładów wygłoszonych w latach 2003-2007 w Centrum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha przez wybitnych architektów i teoretyków z całego świata. (Poprzedni tom zawierał teksty wykładów, jakie odbyły się w Bunkrze Sztuki w latach 2000-2002).W efekcie otrzymujemy kolejną obszerną i interesującą publikację, która odnosi się tak do teorii, jak i praktyki  architektonicznej, pokazuje całą różnorodność i złożoność problematyki, jaką zajmuje się współczesna architektura.
Tak się szczęśliwie składa, że w działalności Centrum Manggha (od niedawna Muzeum Manggha) architektura zawsze była osobnym, wyraźnie wyodrębnionym tematem, a samo Centrum – powstałe w 1994 roku według projektu wybitnego japońskiego architekta Araty Isozakiego,  bez wątpienia nadal jedna z najciekawszych budowli wzniesionych w Polsce w ostatnich latach – stanowi naturalne miejsce dla dyskusji o nowej architekturze, jej sytuacji i perspektywach. 
Nowa architektura zawiera w sobie zawsze pewną niewiadomą, wymaga swoistej weryfikacji przez czas i ostatecznej akceptacji przez ludzi, którzy w budynku żyją lub pracują. Z perspektywy trzynastu lat istnienia i działalności Centrum Manggha można śmiało stwierdzić, że jego forma architektoniczna przeszła tę weryfikacje pomyślnie. Budynek centrum to architektura na ludzką miarę i skalę, miejsce w którym zarówno ci, co tu pracują, jak i ci, którzy to miejsce odwiedzają, czują się dobrze. Decydująca wydaje się więc ludzka obecność: zamieszkując architekturę stopniowo ją „ożywiamy” i oswajamy,  z czasem nasz stosunek do niej staje się coraz bardziej osobisty.  O tym wrażeniu decyduje też trudno uchwytna, ale wyraźnie wyczuwalna atmosfera: „duch miejsca”. Jest to niewątpliwa zasługa architekta, który w swoim projekcie przywołał symboliczną wizję architektury polsko-japońskiej, a także  w typowy dla siebie sposób połączył wiele funkcji i znaczeń: rozległy hol na osi budynku, otwarty na Wisłę i Wawel, z częścią kawiarnianą i księgarnią, tajemniczą przestrzeń galeryjną, funkcjonalną salę widowiskową, poprzedzoną przestronnym lobby, biura, magazyny, bambusowy ogród z domkiem herbacianym…Architekt w wyborze miejsca (nad brzegiem Wisły, z widokiem na historyczny Kraków) odniósł się do lokalnej tradycji, a w samym budynku uwzględnił także elementy tradycji architektonicznej Japonii, umiejętnie łącząc ze sobą tradycję i nowoczesność; zestawił cegłę i drewno z metalem i szkłem; otwartą  rozświetloną przestrzeń holu skontrastował z miejscami mrocznymi, kontemplacyjnymi (wnętrza galerii); wyeksponował walory widokowe budynku, wykorzystał symbolikę fali (zarys dachu nawiązuje do fali wiślanej oraz słynnego drzeworytu Katsushiki Hokusaia Wielka fala w Kanagawa) . Można bez żadnej przesady powiedzieć, że w projekcie Centrum Manggha Arata Isozaki zrealizował paradygmat architektury japońskiej, w następujący sposób określony przez Wolfganga Welscha: Gdy japońscy architekci myślą o budynku, nie koncentrują się na nim samym. Biorą pod uwagę środowisko: krajobraz, przepływ energii, klimat, wiatr, procesy naturalne, kolory i żywioły.(…) Wiatr, woda, temperatura, niebo i ziemia – a przede wszystkim, zapewne, czas – mają najwyższe znaczenie (…). Nie ma ścisłej granicy między budynkiem a środowiskiem. Zewnętrze jest wewnątrz, a wnętrze jest na zewnątrz.(Co to jest architektura? / What is architecture?, Kraków 2002, s.185-186)
   Wielość i mobilność funkcji Muzeum Manggha znakomicie współgra z mobilnością architektury, bowiem, jak pisze Cristin Feireiss: Ruch powstaje tam, gdzie i kiedy chce, nie zważając na to, co architekci i planiści uznają za słuszne. Budynki zmieniają się, gdy tylko zostaną zamieszkane. Transformują się funkcje. Ludzie, ze swą własną dynamiką i własnym rytmem ,mają inne wyobrażenie o budynku po jego ukończeniu, niż architekci. (Co to jest architektura?, s.85). 
W tak rozumianej przestrzeni muzeum przestaje już być statyczną „świątynią sztuki”. Przeciwnie – znakomicie mieści się w niej dynamiczna działalność instytucji, która łączy podstawowe dla niej funkcje muzealne z szeroką aktywnością żywego centrum kultury. W nowoczesnym, przyjaznym budynku znalazło miejsce muzeum nowego typu, które wprowadza nowe metody i formy działania. Jego głównym zadaniem staje się upowszechnianie sztuki, rozumianej możliwie interdyscyplinarnie, z silnym akcentem położonym na współczesności. W ten sposób trwałość i niezmienność tradycyjnego muzeum zostaje zastąpiona przez otwartość, elastyczność, zdolność do adaptacji nowej instytucji.
Nic dziwnego, że cieszący się ogromnym powodzeniem cykl wykładów Co to jest architektura? tak dobrze wpisał się w działalność najpierw Centrum, a następnie Muzeum Manggha, a nowoczesny, przyjazny budynek to znakomity entourage dla tej tematyki.

Bogna Dziechciaruk-Maj
Dyrektor Muzeum Manggha

PATRONAT MEDIALNY

www.sklep.w-a.pl/index.php?in=produkt&id_prod=2085

 

 
 
Copyright by W-A.pl 2007, e-mail: admin@w-a.pl      W-A.pl      www.wydział-architektury.com