Projekt 'Muzeum Sztuki Nowoczesnej' w Warszawie to obiekt, którego lokalizacja znajduje się w prestiżowym miejscu stolicy tj. na Placu Defilad, tuż przed budynkiem Pałacu Kultury i Nauki. Narzucona przez warunki konkursu lokalizacja, zmusza do odnalezienia najlepszej odpowiedzi na zadany kontekst miejsca. Działając w ściśle określonych przez Plan Miejscowy ramach zespół dążył do optymalnej konfrontacji z różnorodnymi sytuacjami z każdej ze stron projektowanego
budynku, jednocześnie próbując porządkować zastaną przestrzeń. Elegancka, prosta i wyważona forma budynku staje się tu, nie inwazyjnym dla otoczenia opakowaniem dla sztuki nowoczesnej.

Zgodnie z założeniami konkursu w projkecie tym uwzględniono wszystkie wymagane strefy oraz funcje.

• Od ul. Marszałkowskiej zlokalizowano wąską formę-deskę budynku usługowo - biurowego z funkcjami towarzyszącymi, stanowi ona barierę od uciążliwości wynikających z intensywności przenoszonego przez nią ruchu,
• W małym skrzydle domykającym od wschodu plac, zaproponowano otwarte patio wejściowe, tworzące przestrzenną i rytualną śluzę przed jednym z głównych wejść do właściwego muzeum. W miejscu tym zgodnie z planem zagospodarowania występują ograniczenia dla zlokalizowania obiektu kubaturowego ze względu na istniejącą infrastrukturę oraz metro.
• Atrium jest także kulminacyjnym punktem tranzytowego publicznego ciągu przebiegającego przez budynek muzeum, bezpośrednio połączonego z dachem traktowanym również jako nowa część przestrzeni publicznej,
• Od strony PKiN zlokalizowano masywną bryłę sali ekspozycyjnej dla wielkogabarytowych eksponatów, która koresponduje z otoczeniem, a nad nią biura administarcji muzeum oraz towarzyszące jednostki zorganizowane wokół wewnętrznych patiów,
• Od strony parku wytworzono rodzaj wielkiej loggi miejskiej poprzez nadwieszenie brył części sal ekspozycyjnych nad przebiegającym wzdłuż elewacji ciągiem tranzytowym, ogródkami kawiarni i restauracji oraz miejscem działań w "publicznej przestrzeni miasta".

W kształtowaniu placu dążono do wyraźnego oznaczenia zbliżonej do kwadratu podstawowej formy oddzielonej od przewężenia na wschodzie i przedpola PKiN na zachodzie.
Aby zneutralizować bezpośrednią ingerencję PKiN na plac, oddzielono go od zachodniej części placu, nową horyzontalną pierzeją zbudowaną na różnicy terenu amfiteatralnymi schodami, zadaszoną sceną i szpalerem drzew.

Kształtowanie przestrzenne budynku

Oddzielona od ul. Marszałkowskiej budynkiem funkcji towarzyszących, a od strony PKiN jedyną na parterze salą ekspozycyjną przestrzeń, poprzez uniesienie nad nią reszty sal ekspozycyjnych została uformowana jako alternatywny zadaszony plac miejski z archipelagiem zlokalizowanych w nim ogólnodostępnych funkcji hall'u.
Policentryczność architektoniczna tych zespołów (Centrum Edukacyjne, Audytorium, itp. ) pozwala na różnorodne animowanie wielu form działalności w różnym stopniu zintegrowanych jak i autonomicznych. Wiszący nad tym archipelagiem świat sal ekspozycyjnych poprzez skalę rozcięć, kładek i zamknięć tworzy związany, ale oddzielny układ umożliwiający komfortową percepcję sztuki.

Funkcjonowanie

Podobne zasady dotyczą także zdecentralizowanego kształtowania elementów funkcji : jak szatnie, toalety, usługi, informacje, co jeszcze bardziej podkreśla autonomię i dowolność w rozdzielnym lub łącznym funkcjonowaniu poszczególnych elementów.
Lokalizacja i związki między grupami sal ekspozycyjnych pozwalają na różnorodne łączenie i rozdzielanie ich powierzchni oraz dowolne interpretowanie przestrzeni w zalezności od potzreb wystaw. Razem ma to stworzyć środowisko maksymalnie otwarte na różnorodność, aktywność i interpretację sztuki.

Struktura budowlana

Jako podstawowy moduł przyjęto 24 m rozpiętości pozwalającej na właściwe proporcje bezsłupowych sal ekspozycyjnych umożliwiając także "okraczenie" jednym z modułów części stacji metra. Rozpiętości te oparte o system słupów i ścian tarcz oraz belki i płyty betonowe, kablo- i strunobetonowe.
We wnętrzach i na elewacji użyto trzech podstawowych materiałów: betonu architektonicznego,szkła strukturalnego (szkło jako przegroda i konstrukcja) metalowych siatek i płaszczyzn perforowanych w formie osłaniających półprzejrzystych filtrów.

Kliknij na obrazek w celu powiększenia. . .