Justus Pysall

Justus Pysall w swoim wykładzie zaprezentuje główne projekty architektoniczne berlińskiego biura architektonicznego, Pysall.Ruge Architekten, m.in. najnowsze projekty realizowane w Polsce, jak na przykład Muzeum Lotnictwa w Krakowie (2005, z B.Kisielewskim), projekt przygotowany dla Biennale Architektury w Krakowie (2004, z B.Kisielewskim i D.Daraszem), konkursowy projekt sali koncertowej we Wrocławiu (2005), a także projekt nowej siedziby Securvita Insurance Company w Hamburgu oraz projekt Ambasady Zjednoczonych Emiratów Arabskich w Berlinie.

Biuro architektoniczne Pysall.Ruge Architekten zostało założone w 1993 przez Justusa Pysell (ur. 1961) oraz Petera Ruge (ur. 1959), absolwentów wydziału architektury Politechniki w Braunschweigu.

Parametry miejsca konstrukcji oraz specyficzne wyzwania projektu determinują środki architektoniczne oraz artystyczną ekspresję, z jakimi biuro Pysall.Ruge rozwija swoją innowacyjna i komunikatywną architekturę. Projekt, a następnie jego implementacja są wynikiem synergicznej współpracy między klientem, architektami i inżynierem. Twórczy, technologiczno/ekologiczny projekt precyzyjnie realizowany w oparciu o konkretny budżet i wymagania terminowe jest cechą charakterystyczną pracy Pysall.Ruge na każdym etapie rozwoju. Lata doświadczenia z partnerami firmy w Niemczech, a także zagranicą zdecydowanie wzbogaciły pole działalności architektów Pysall.Ruge oraz sprawiły, iż firma ta ma w swojej biografii zawodowej dużą ilość projektów międzynarodowych, przygotowanych dla zagranicznych klientów.

Przykładem takiej realizacji jest rezydencja Ambasadora Afryki Południowej w Berlinie (2001), a także Ambasady Krajów Skandynawskich w Berlinie (1996-1999), oraz projekt Ambasady Zjednoczonych Emiratów Arabskich w Berlinie (2000) i budynek biurowy Dubininskaya w Moskwie (2001). Ostatnie projekty to, m.in. Ambasada Kanady (Leipziger Platz, Berlin) oraz biurowiec Securvita Insurance w Hamburgu.

Sabine Richter

(...)
Fotografując swe tematy, Sabine Richter zainteresowana jest formą, która tworzy się sama, formą, która wkracza w mozaikowy konglomerat uczuć i odczuć przestrzennych. Zbyt nieśmiała, by wyrazić swój kompletny kształt, zbyt delikatna, by ukazać swe tajemne zaułki, przestrzeń (i czas...) pokrywa się siecią niewidzialnych gestów, pojawiających się tylko nagle i niespodziewanie, jak niezauważone i niewinne grymasy na ludzkiej twarzy, zdradzające wewnętrzne prawdy i pragnienia. To, co architektoniczne, pojawia się pomiędzy niestabilnością a równowagą, pełną spokoju ciszą a wulkaniczną dynamiką, jako fragment lub ślad, dowód solidności, poetyczny element widniejący przez uwodzicielskie krzywizny, gdzie światło ukrywa się ze zmiennym nasileniem. (...)

W swej serii z Krakowa, Sabine Richter skupia się na tym, co marginalne, zapomniane, opuszczone albo zdegenerowane. Budowy - miejsca niedokończone, czekające na realizację - to jej ulubione scenerie, zawsze przeciwstawione "innemu" znajdującemu się w pobliżu, albo kompozycyjnej odwrotności. Pojawia się też historia, jako konstrukt osobisty, ale i kolektywny, nadający strukturę pamięci i pamiętaniu przez intrygującą oscylację pomiędzy pojawianiem się i znikaniem, powiedzianym i niewypowiedzianym: powraca historia niemożliwego.
(...)

Organizacja wystawy:

www.whatisarchitecture.w-a.pl